J-P: 45 jaar studentenhistoriek

Afstand Rector Dhanis  naar J-P: 150 meter
stukje (zeg maar stuk) appelcake: 1 euro
dat naar binnenwerken in dat vermaledijde 9e uur op vrijdag: priceless

Een stukje persoonlijke historiek, gespreid over een heel semester.
Dit is verre van een uniek verhaal, het is een fenomeen geweest gedurende 45 jaar in het Antwerpse studentenleven.

Gele luifel, prijslijst in het groot tegen de gevel (Voor JP moesten ze daarvoor geen wet uit hun papiermolen draaien).
"Het loopt als een vuur, bij Jean-Pierre is het niet duur !!"
Een glimlach, tot bijna tegen zijn brilmontuur, gepaard met een vlotte babbel die menig prof overtrof.

Inclusief zijn ouders, bestaat het buurtwinkeltje al meer dan 63 jaar.
Jean-Pierre Sneyers stond van jongs af aan mee in de zaak (naar eigen zeggen van de moment dat hij kon 'klappen').
Het grote aantal studentenmagen die gevuld werden (of een sugarrush in hun aders gepompt), werden steeds vergezeld van een bemoedigend woordje.

Voor zij die de status van JP niet kennen: hij kreeg zijn eigen online 'krantje', gevuld door de vele fans.
Een volksfiguur dat een eigen lied zou verdienen 'als kruidenier ben ik geboren', zoiets.
De oneliners, hart-onder-de-riem, en bij wijlen tranen in de ogen van de eindeloze stroom moppen gaf flair aan de zaak.
Dat zijn vader, Juul, dikwijls werd aangesproken als Jean-Pierre (of J-P vanaf oktober), namen ze beide ter harte en ging mee in de eigenheid van de zaak.
Hem zelf aanspreken over zijn fanbase, bracht de eenvoud in de mens naar boven 'Ik verkoop hier toch maar wat broodjes, frisdrank of wat citroen- of appelcake. Of ook kersencake, of een blik ravioli.'

Na enkele uren was het al duidelijk: J-P raakte vele harten.
Seg JP, zijn daar boven veel schoon maskes?
En sympathieke jongens?
Geniet van je lichtpikante saus met een gouden lepelke, vaarwel schone jongen...